Els op het Malieveld

Thuisgekomen kijk ik naar de nieuwsberichten. Een paar knip/plak filmpjes van een enkeling die tegen een politiebus aanschopt. Een brandende politieauto. Een burgemeester die de ene leugen aan de andere rijgt als een perfect Nederlands politicus. Een totaal ander verhaal aan de bevolking verkoopt als de werkelijkheid. Een preferente werkelijkheid heet dat. Juist dat was een van de redenen waarom ik daar was. Els schreef op haar site: Waar demonstreren we tegen? en bij punt 3 staat letterlijk “gebrek aan transparantie en waarheid vanuit Den Haag“.

Eerst even een inleiding: Waarom waren er zoveel voetbalsupporters? Zoals bekend dreigde Antifa met een tegendemonstratie. Dit is natuurlijk een garantie voor ellende, dat weet inmiddels iedereen. Zelfs de Tweede Kamer heeft er, in meerderheid, voor gestemd om deze lui als terroristische organisatie aan te zien.

Een aantal voetbalsupporters pakken het idee op om, niet alleen voor de doelen van de demonstratie te gaan staan, maar vooral de demonstrerende Nederlander te beschermen tegen deze relschoppers. Het kan toch niet waar zijn dat deze terroristische organisatie weer tegenover bezorgde Nederlanders van middelbare leeftijd komt te staan en hiermee de demonstratie onmogelijk maken. Dus spraken ze af, voor deze dag, dat ze onderliggende onenigheid lieten liggen en samen voor Nederland zouden gaan.

Geen clubkleuren, geen liederen uit hun eigen stadion, alleen Nederlandse vlaggen en korte anekdotes van de organisatie. Toen ik hiervan hoorde besloot ik om mee te gaan. Fantastisch initiatief.

We spraken af in de Theresiastraat. Toen we daar aankwamen was het al druk. Meerdere terrasjes waren gevuld met supporters en ze gingen respectvol met elkaar om. Geen enkele wanklank onder elkaar en gewoon gezellig samen een drankje doen. Natuurlijk vloeide er alcohol maar opvallend weinig, zo vond ik, voor dit gezelschap. Even later werd samen de mars ingezet naar het Malieveld en mijn zoon regelde een elektrische scooter voor me omdat zo’n afstand lopen voor mij er niet meer inzit helaas. Om inzichtelijk te maken wat ik heb gezien en meegemaakt een kaartje van het Malieveld:

We kwamen aan bij A en het scootertje werd achtergelaten op de Bosbrug. Daar bevonden zich een paar bankjes en zo zag ik het hele Malieveld voor me. Het podium was zelfs te horen. Er was geen geen sprake van ongeregeldheden. Zelfs niet toen een grote groep supporters het veld op ging richting het podium. Haga was bezig met zijn verkiezingsspeech en ik hoorde meerdere stemmen dat ze hier niet voor waren gekomen. Weer een politicus die met zijn eigen verkiezing bezig is en dit evenement hiervoor misbruikt. Maar hij bedankte de massaal opgekomen supporters voor hun aanwezigheid, dat wel.

Een gedeelte van de groep maakte zich los van de meute en liep in oostelijke richting. We hadden geen idee waarom maar Wybren van Haga, nog steeds op het podium, gaf uitkomst: “Mannen, ga nou niet naar de A12. Dat doet eXtinction Rebellion en daar willen wij niet mee vergeleken worden“. Ik dacht “waarom niet?“. De A12 blokkeren is bijna hun dagelijkse bezigheid en dat wordt blijkbaar gedoogd. Misschien krijgen wij dan ook een kopje thee van de “handhavers”.

Mogelijk heeft dat meer impact als hier op het grasveld blijven. Bij X Rebellion werkt het want die komen telkens in het nieuws. Ik nam weer plaats op een bankje aan de oost-rand (B) en bekeek het goedgevulde Malieveld. Plotseling zag ik de meute weer terug het Malieveld op rennen. De blokkade had maar een paar minuten geduurd. Ik keek om en spotte een kordon ME en een waterkanon. Nee, duidelijk, we zijn geen X Rebellion. Deze demonstranten werden er niet zachtjes afgedragen, een voor een, maar met geweld van de A12 afgeslagen. Deze mensen werden niet met een zacht mot-regenachtig straaltje besproeid om ze af te koelen maar met veel geweld door een extreme straal vooruit geduwd. Zo’n straal waar je een schedelbasis fractuur van oploopt, wel te verstaan. Onze “handhavers” maken duidelijk verschil; zoveel werd me wel duidelijk.

Terwijl de grote meerderheid op de vlucht was bleven er wel een aantal supporters staan. Nee, dit waren geen boomhuggers; dit waren geen pacifistische hippies. Dit waren kerels die blijven staan voor hun idealen. Mannen die terug slaan als ze geslagen worden. Oh, was ik maar 30 jaar jonger …

Maar zelfs toen de hele meute weer terug op het Malieveld was stopte het geweld van de ME niet. Het intensiveerde alleen maar. Tientallen busjes reden in op de menigte, blijkbaar zonder enig respect voor menselijk leven. Met snelheden die een dodelijke aanrijding zouden kunnen veroorzaken. Zelfs op het gras. Laat ik duidelijk zijn: Wat ik waarnam waren ettelijke pogingen doodslag. De politie gebruikte hun gepantserde bussen als wapen tegen eigen bevolking. Ik zag menigeen wegduiken om niet aangereden te worden. Ja, natuurlijk reageerde een enkeling agressief richting deze busjes en natuurlijk zijn juist dat de beelden die uitvergroot in de Main Stream Media terecht komen.

Ik keerde weer terug op mijn bankje bij A en sloeg alles gade. De menigte werd nog steeds voortgedreven door levensgevaarlijke acties van politiebusjes en een kordon ME, met bijzonder veel geweld wel te verstaan. In de terugtrekkende beweging werden er schijnbaar fakkels in een politieauto gegooid. Het moge duidelijk zijn dat die volledig uitbrandde en ook dat beeld haalt uiteraard alle mediastations.

Ik zag een potentieel wapen dat onklaar werd gemaakt. Ik zag NOODWEER.

Terwijl ik alles, op een klein afstandje, gadesloeg zag ik weer de meute van me weg rennen; weer terug het Malieveld op. Toen ik omkeek zag ik tot mijn verbazing weer een kordon ME. Kort bij elkaar en dreigend, nog geen 6 meter achter me op het asfalt; ze maakten aanstalten om, in linie, het Malieveld op de lopen in noordelijke richting. Waarom? Ik heb geen idee maar vreemd was het wel. Dus besloot ik rustig te vertrekken in liep van A naar C aan de westelijke kant van het veld. Daar vond ik weer een bankje en nam plaats tussen een man en een vrouw, duidelijk ouder dan ik. Samen sloegen het spektakel gade op het veld en spraken over het totaal onnodige geweld van handhavers. We grapten over hoe het zou zijn als politie op dezelfde wijze zou optreden tegen eXtinction Rebellion, Antifa of Black Lives Matter.

Maar het kan nog veel gekker: Van 3 kanten kwamen nu ME kordons op ons af, traangas spuwend en de massa van supporters maar ook stomverbaasde demonstranten van alle leeftijden voor zich uitdrijvend als vee. De ME kwam van noord, oost en zuid en de enige weg hieruit was west, de stad in. Hardop vroegen we ons af waarom deze “handhavers” de menigte van het veld de stad in dreef. Waarom? Tot nu toe was alles geconcentreerd op het veld buiten een kort “uitstapje” op de A12. Dus waarom nu de stad in? De enige verklaring die ik kan bedenken is dat de politie het verder wilde uitbreiden; het enige doel kan alleen maar verdere escalatie zijn.

Ik haal er even de woorden bij van de burgemeester in zijn interview met Omroep West:

Doordat politie natuurlijk op allerlei plekken aan het werk moest en ook, in een paar situaties, was er noodweer van een collega en dan ga je elkaar helpen, werd er een linie doorbroken en daar hebben ze misbruik van gemaakt door naar de binnenstad te gaan.

Wat een grove leugen! Wat een totale onzin. Er was nooit een “linie” aan de westkant van het Malieveld; aan de stadszijde. Het tegenovergestelde is waar. Nogmaals: er waren linies noord, oost en zuid en de massa werd de stad in gedwongen. Een andere kant was totaal onmogelijk!

Toen werd het me pas echt duidelijk; nadat ik dit interview zag. Er was dus, zoals we al suggereerden ter plekke, opzet in het spel. Deze burgemeester wilde dus een totale escalatie, een totale oorlog, zelfs tot in het centrum van Den Haag.

Wij, mijn zoon en ik, deden niet mee aan dit mediaspel, deze kwaadaardige opzet. Op de bosbrug stond hetzelfde scootertje nog op dezelfde plek. We namen het mee naar de Theresiastraat waar onze auto geparkeerd stond. We dronken nog wat en vroegen ons hardop af hoe dit zo kon escaleren. De antwoorden kwamen, zoals gezegd, pas toen we thuis waren en de media zagen die dit wederom vanuit de kant van burgemeester en politie belichten. Waar zijn de journalisten? Echte journalisten! Die erbij waren en gezien hebben wat er gebeurd is. Want die zijn even schuldig aan de wantoestanden op dit moment in Nederland. Voor de leugens, telkens weer.

Oh ja, dat was een van de redenen waarom we gingen…

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.

P.s.:

Lang leve de vrijheid van meningsuiting!

Lang leve @Els_rechts, die alleen haar eigen mening belangrijk vind, blijkbaar.

BENDER legt het, zoals gewoonlijk, goed vast.

En natuurlijk weer onze BACKUP voor het geval dit “verdwijnt”.

Maar ook Left Laser doet een goed verslag:

En natuurlijk weer onze BACKUP voor het geval dit “verdwijnt”.

Geplaatst in Overheid, Recht, Vrijheid | Getagged , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Els op het Malieveld

Er zijn andere verklaringen

We volgen het nieuws en vallen telkens van de ene in de andere verbazing. Telkens gebeuren er ongelooflijke dingen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. Als er al iemand de olifant in de kamer ziet dan durft men deze niet te benoemen. Ik heb het daarmee gehad. Ik benoem de olifant: Er zijn andere verklaringen!



Net als bij Pim Fortuyn en JFK was er één “radicaal” die geheel zelfstandig de moord op Charlie Kirk heeft geplanned en uitgevoerd. Dat moet voldoende zijn om de meute stil te houden en het zoeken naar de werkelijke moordenaars en/of samenzweerders kan stoppen. WE GOT HIM!

Zelfs Netanyahu reageert gedurende 2 minuten op de moord en het feit dat de Israëlische betrokkenheid een verzinsel, grote leugen en een complottheorie is. Hij begint zijn speech met het noemen van Joseph Goebbels en nazi-propaganda en gebruikt daarmee wederom een verwijzing naar de holocaust, zoals altijd. Geen woord over Kirk’s openlijke kritiek op de Israëlische politiek en zijn twijfels over het verhaal van 7 oktober. Charlie was zijn grote vriend en had hem pas nog een brief geschreven. Ook geen woord over de kritiek in deze brief.

Toch wijzen (weer) vele aanwijzingen naar de Israëlische geheime dienst en/of overheid. Zoals zo vaak. Maar deze olifant mag niet benoemd worden. Ik doe het toch.

Zoals bij de zaak Jeffrey Epstein. Al jaren wordt er door vriend en vijand beweerd dat Epstein een connectie had met de Mossad. Hij zou hoogwaardigheidsbekleders chantabel maken en op die manier invloed uitoefenen namens Israël. Vrijwel niemand kan er een goede verklaring voor geven hoe Epstein zo vreselijk rijk is geworden. Niemand mag in de files kijken. Ze zullen nog honderd jaar gesloten blijven, zo neem ik aan. Dan wordt hij dood aangetroffen in zijn cel. Alle camera’s zijn om onduidelijke reden op dat moment niet actief. Wie heeft er zo’n macht?

Of de oorlog in Oekraïne en de Joodse connectie alhier. Hierover schreef ik al eerder. Waarom is het oosten van Oekraïne zo belangrijk voor de Asjkenazische Joden?

Zelfs de acteur/president Zelensky is van joodse afkomst. Wat heeft dit te maken met de Mashiach Menachem Mendel Schneerson en zijn wens om terug te keren naar Oekraïne? Hij noemde het zelfs “Groot-Israël” en liet er de grootste synagoge ter wereld bouwen. Maar wie durft hier over te spreken?

Maar ik neem je verder mee de geschiedenis in: 11 september 2001. Iedereen die een klein beetje logisch nadenkt weet inmiddels dat er heel veel niet klopte die dag. Alleen al het verhaal van gebouw 7 is zo overduidelijk. Het gebouw heette overigens het “Salomon Brothers Building“. Waarom namen zovele joodse werkers in de gebouwen die dag vrijaf? Hadden ze voorkennis? Waarom verhoogde de joodse eigenaar de verzekering? Niemand vraagt …

Maar 11 september heeft een onmetelijke invloed op onze wereld gehad. Niet alleen werd het startschot gegeven voor “war on terror” waardoor de VS (en NATO) een vrijbrief kregen om aan te vallen waar en wanneer ze wilden maar ook lag de “Patriot-act” al op de plank die de overheid van de VS ongelooflijke bevoegdheden gaf over haar eigen burgers. Sindsdien is dit voorbeeld gevolgd door vele westerse landen (Sleepwet).

De moord op John F. Kennedy is nog steeds voor velen een mysterie. Cubaanse betrokkenheid? Maffia met rancune? De CIA heeft ermee te maken? Allemaal theorieën en nog steeds geen echte antwoorden. Feit is echter wel dat JFK kort tevoren zelf geld had laten drukken, buiten de (voornamelijk joods gecontroleerde) Federal Reserve (Centrale bank) om. Hierdoor liepen steenrijke bankiers miljarden aan rente mis. Een algemeen bekend feit maar niemand durft het in verband te brengen met de moord op JFK. Alle motieven die genoemd worden zijn veelal speculatief maar het motief van de Federal Reserve is, als enige, aantoonbaar.

De 2e wereldoorlog begon in 1939 in Europa. Dat weet elk kind want het wordt op elke school onderwezen. Toen de nazi’s Polen binnenvielen was de Tweede Wereldoorlog een feit voor Europa.

Of verklaarden de Joden de oorlog aan de nazi’s? Al 6 jaar eerder, in 1933? De kranten zijn duidelijk maar toch leren we iets heel anders. Had dat niet met eenzelfde scenario te maken als JFK? De nazi’s arresteerden de steenrijke Joodse bankiers en brachten een eigen vorm van geld op de markt, buiten de Centrale Bank om en zonder rente. De nieuwe munt was gebaseerd op arbeidskracht. In recordtijd leefde de Duitse economie op: geen werkeloosheid, geen inflatie en welvaart voor iedereen. Hitler verdiende er een voorpagina op het Amerikaanse blad Time mee.

Overigens pasten zowel Saddam Hussein (Irak) als Moammar al-Qadhafi (Libië) in ditzelfde patroon: Eigen geld buiten de Centrale Banken om en de westerse mogendheden grepen in, onder valse voorwendselen. Ik denk aan een “beroemde” quote van Rothschild:

Geef mij de controle over het geld van een land,
dan kan het mij niet schelen wie de wetten maakt.

We kunnen nog verder terug gaan in de tijd. De invloed van Joden op de Sovjet revolutie wordt niet meer ontkend. Ook de bemoeienissen van steenrijke Joodse bankiers tijdens de Eerste Wereldoorlog is algemeen bekend, denk maar aan de Balfour declaration. We kunnen terug gaan tot de “protocollen van Zion” en de droom van de Zionisten die eind 19e eeuw op schrift werd gesteld maar dan ontkennen weer velen de echtheid hiervan. Onlangs hebben zowel Rypke Zeilmaker (backup) als Janet Ossebaard deze tegen het licht gehouden. Beoordeel zelf.

Een paar feiten blijven echter staan tot op de dag van vandaag: Er leven 8 miljard mensen op deze aardkloot. Ongeveer 0,2% daarvan zijn Joden. In Nederland leven 18 miljoen mensen waarvan ongeveer 0,25% joods is. Toch kan niemand ontkennen dat Joden, in ieder geval gezien de bevolkingscijfers, ongelooflijk oververtegenwoordigd zijn in posities van rijkdom en macht: politici, bankiers, pers, tech, pharma, enz, enz. Precieze cijfers zijn er nauwelijks omdat onderzoek hiernaar tegengewerkt wordt.

Volgens Forbes Israël zijn er 465 miljardairs van joodse afkomst of identiteit in bezit van 2,66 biljoen dollar. Dit is 15 % van het wereldtotaal voor nauwelijks 0,2 % van de wereldbevolking. Onder de 50 rijkste mensen, dit jaar minstens 12 Joodse persoonlijkheden waarvan 8 in de Top 20. Dat is respectievelijk 24% (top 50) en 40% (top 20). bron

Ook mag natuurlijk de vluchtelingencrisis niet ontbreken in het lijstje. In een eerder filmpje toonde ik de relatie met Israel en onze asielproblematiek al aan:

backup indien nodig

Het zal voor iedereen duidelijk zijn dat een miniem klein deel van onze bevolking verschrikkelijk veel invloed uitoefent op onze samenleving. Volgens velen leven wij in een “Joods christelijke samenleving” maar met 0,2% is er maar heel weinig Joods van. Ook dit is een poging om christenen voor het karretje te spannen voor de zionistische doelen. Zelfs de woorden hebben zelf een duidelijke functie: Joods eerst en dan christelijk, Joods met een hoofdletter en christelijk niet. Hoe worden we geïndoctrineerd?

We zullen dit juk van ons af moeten gooien, het schuldgevoel van ons af moeten schudden. En dat betekent niet dat we Joden moeten achterstellen, zeker niet. Ik geloof nog steeds in gelijkheid en artikel 1 van de grondwet. Maar die filosofie is ver zoek als we Joden allerlei privileges geven en zelfs eigen woorden zoals antisemitisme. Dat woord betekent niet meer of minder als discriminatie en dat is afdoende geregeld in onze wet. Een Jood achterstellen is niet erger of serieuzer als een Marokkaan, Turk of moslim benadelen.

Misschien begrijp je de woorden van David Icke nu iets beter:

Joden moeten niet 50% van ons beleid bepalen en zelfs geen 20 of 10% maar gewoon democratisch 0,2%, zoals elke minderheidsgroep. Dat zou bijvoorbeeld betekenen dat van elke 1000 gebedshuizen in Nederland er 310 christelijke kerken zijn, 60 islamitische moskeeën en 2 Joodse synagogen. Zo is er ruimte voor ruim 600 kroegen waar atheïsten elkaar kunnen ontmoeten 🙂 DAT, en niets anders, is DEMOCRATIE!

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.

Geplaatst in Overheid, Recht, Vrijheid | Getagged , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Er zijn andere verklaringen

Adiós Debby

Weer heeft een goede vriendin en bijzonder mens ons verlaten. Een meid die geweldig veel indruk op me gemaakt heeft. Soms een lieve empathische schat, soms een onuitstaanbaar kreng maar altijd zichzelf. Altijd proberen zoveel mogelijk uit dit leven te halen. Op haar eigen manier; niemand kon haar vertellen hoe te leven; dat wist ze zelf het best. Altijd aanwezig en altijd druk. ADHD kreeg een heel nieuwe betekenis als je haar had leren kennen. Ik herinner me haar woorden: “ADHD? Zet mij in een klas vol met ADHD’ers en ze worden KEIGEK van mij!“. Ze leek dan ook door het leven te razen als een bezetene. Als een opgevoerde brommer zonder remmen; over de honderd met open uitlaten.


We leerden haar kennen een kleine 40 jaar geleden. Vechtend tegen haar demonen maar helaas nog niet helemaal bereid die achter zich te laten. We probeerden haar te helpen; haalden haar in huis in een poging haar een uitweg te bieden. We dachten dat we haar konden helpen maar dat is onmogelijk als je niet geholpen wil worden. Ze was er duidelijk nog niet klaar voor. De drugs bleken sterker als wij en ze vertrok zoals ze was gekomen, afhankelijk maar vol leven en niet van plan haar leven te laten bepalen door anderen.


Ze reisde de wereld rond in haar unimog en wij volgden haar avonturen op haar blog. Ze leek de demonen onder bedwang te hebben en straalde een en al geluk uit. Dit is zoals het leven moet zijn, zo leek het. Reizen, elke dag nieuwe mensen ontmoeten en plezier met hen maken. We leefden met haar mee, soms een beetje jaloers maar op de positieve manier. Wat een leven leefde jij.


Op Heezerenbosch kwamen we elkaar weer tegen. Debby en Marielle gingen uren wandelen over de heide met Roma en Mate. Onvergetelijke en prachtige momenten met een heel bijzonder mens. Als Debby voorbij kwam leek ze met haar energie al je sores op te zuigen en voor een moment was je dan ook in Debby’s wonderland. En als ze ging was je ook weer opgelucht, snakkend naar adem en verlangend naar rust.


Ze was klaar voor de volgende stap in haar leven en vertrok naar Spanje. Ze ging naar HAAR berg, ver van de veranderende Nederlandse maatschappij en terug naar een minimalistisch en sober leven ver van de bewoonde wereld. Minimalistisch in de praktische zin maar niet in levensstijl. Ze leefde erop los in haar koninkrijk en iedereen die langs kwam mocht daarvan meegenieten. Wel op haar manier want zij was regentes over dit soevereine stukje wereld.


Onze gedeelde vriendin Jessica vertoefde regelmatig in Debbyland en genoot daar zichtbaar van. Twee loco’s in een wereld die daar niet op voorbereid is. 2 luna’s te midden van traditionele conservatieve Spaanse burgers. Wat een cultuurschok moet dat geweest zijn. Jessica had er zelfs haar eigen caravan, ver van het chaotische Nederland. Een plekje om tot rust te komen maar ook zeker om te feesten en alle zorgen voor even te vergeten. Nu zijn ze weer samen en zetten waarschijnlijk een andere realiteit op zijn kop.


Deb was een mens waar ik bewondering voor had. Zelfvoorzienend maar vrij. Eigenzinnig maar vol liefde. Haar ziel was ontembaar. Haar leven een aaneenschakeling van sprookjes, diepe zwarte gaten en dan weer onvertaalbare hoofdstukken. Ze had vaak een Tattookit bij en soms mocht je een tekst op haar lijf schrijven. Haar lichaam leek een dagboek; van plezier maar ook zeker littekens en dan weer feest. Je raakte dan ook niet uitgelezen. Tijdens een groot feest was haar stem compleet kapot dus tattooeerde ze de bestelling op haar arm. Die ober zal haar ook nooit vergeten. Ik heb haar nooit verteld hoeveel kleur ze gaf aan mijn leven; hoeveel hoop ze strooide in haar omgeving; hoop en geloof dat het leven ook anders kan.


Debby was mijn Pipi; Marielle en ik waren Annika en Tommy. In haar bijzijn was je weer een beetje kind. Ze greep de wereld en maakte er Debby’s wonderland van. Een piratendochter op de wilde wateren. Toen we, met de motor, op haar berg aankwamen leek het een andere wereld, een andere realiteit. Een hippiedorp maar dan gekker. Een vrijgevochten stukje grond maar dan met een bijzondere stempel. Een berg die gevoelsmatig boven de mensheid uit stak. Ik vergeet nooit meer haar zelfgemaakte WC met zicht over de hele vallei. Schijten met een uitzicht, hoe wonderlijk is dat.


Bedankt Debby, dat ik in jouw leven mocht vertoeven.

Geplaatst in Uncategorized | Getagged , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Adiós Debby

Woorden doen ertoe

Elke dag lijkt onze samenleving een stap verder weg te schuiven van gezond verstand. Wat gisteren nog ondenkbaar leek, wordt vandaag genormaliseerd en morgen alweer overtroffen. Als kritische denker, maar ook vader, zie ik een patroon dat steeds duidelijker wordt: politieke leiders gebruiken woorden en wetten als instrumenten van controle, en de grenzen lijken steeds verder op te schuiven. Maar waar stopt dit? En waar leidt dit toe?

Neem Charlie Kirk, de conservatieve Amerikaanse activist. Zijn leven werd abrupt beëindigd door geweld, en de reacties daarop zijn veelzeggend. In Nederland hoorde ik Sigrid Kaag zeggen: “Woorden doen ertoe.” Natuurlijk, woorden doen ertoe — dat weten we allemaal. Maar de manier waarop ze het zei, klonk alsof de verantwoordelijkheid deels bij het slachtoffer zelf lag. Alsof Kirk maar moest opletten wat hij zei.

Dat roept fundamentele vragen op: kunnen woorden werkelijk iemand dwingen tot actie? Of gebruiken politici dit argument om hun eigen verantwoordelijkheid te verschuiven naar anderen? Als vader denk ik automatisch aan de verantwoordelijkheid die volwassenen hebben om een samenleving veilig en begrijpelijk te houden voor kinderen.

En dan is er de nieuwe Nederlandse conversiewet. Die verbiedt gesprekken met kinderen die twijfelen over hun genderidentiteit, tenzij volledig ondersteunend aan hun transitie. Iedere vorm van tegenwerking kan leiden tot twee jaar gevangenisstraf.

Als vader vraag ik: welke ruimte blijft er voor kritisch nadenken, voor open gesprek? Wanneer de wet bepaalt dat elk gesprek verplicht ondersteunend moet zijn, wordt een kind dat twijfelt gedwongen in één richting geduwd.

Tegenwoordig worden de homo– en gender-conversie vaak samen genoemd, vermoedelijk om bredere acceptatie te bevorderen. Het is algemeen bekend dat pogingen om homoseksualiteit te “genezen” niet meer van deze tijd zijn. Toch zijn er uitzonderingen van mensen die, na jaren als homoseksueel te hebben geleefd, toch een ander pad kiezen.

Er is echter een belangrijk verschil tussen homoseksualiteit en genderdysforie: het eerste is simpel omkeerbaar, het tweede vrijwel niet. Dit verschil onderstreept dat we zeer voorzichtig moeten zijn met interventies, vooral bij kinderen. Het vraagt om een genuanceerde benadering, waarbij de één niet automatisch hetzelfde beleid rechtvaardigt als de ander.

De partij die dit wetsvoorstel indiende is D66, Kaag’s partij. En hier zie je dezelfde logica: woorden doen ertoe, maar wetten ook. Waar in het ene geval woorden impliciet verantwoordelijkheid verschuiven, worden in het andere geval gedachten en gesprekken gecensureerd en strafbaar gemaakt. Als ouder vraag ik me af: wat voor samenleving creëren we?

Waar ligt de grens tussen bescherming en onderdrukking?

Het patroon wordt duidelijk: politieke leiders sturen de samenleving steeds meer met woorden en wetgeving. Elke dag brengt nieuws dat mijn gevoel van wat mogelijk is verder uitrekt. Wat gisteren al absurd leek, wordt vandaag overtroffen. En in dit alles spelen niet alleen wetten en uitspraken een rol, maar ook een bredere cultuur van moralistische controle, vaak aangeduid als WOKE.

Wanneer moraliteit wordt gebruikt om mensen monddood te maken, wordt kritisch denken geremd en vrijheid van meningsuiting onder druk gezet. Zijn we bezig een samenleving te creëren waarin afwijkende gedachten of vragen automatisch moreel veroordeeld worden? Als vader zie ik de implicaties.

Vrijheid van meningsuiting, kritisch nadenken, gezond verstand — het lijkt steeds meer ondergeschikt aan een cultuur die bepaalt wat gezegd mag worden en wat strafbaar of sociaal onaanvaardbaar is. Van Charlie Kirk tot de conversiewet, van politieke uitspraken tot WOKE-discussies.

Steeds vaker wordt vrijheid van denken en spreken beperkt in naam van veiligheid of moraliteit.

Toch stel ik vragen, want dat is de enige manier om niet volledig overweldigd te raken. Kunnen we deze trend keren? Is het mogelijk een samenleving te creëren waarin woorden ertoe doen, maar niet als wapens worden gebruikt? Zullen we wetgeving en bescherming zo vormgegeven worden dat ze vrijheid niet ondermijnen? Hoe beschermen we kinderen en burgers zonder hen hun eigen denken en spreken te ontnemen?

Gisteren sprak ik er over met een vriend. Hij vertelde me dat het schier onmogelijk is om een tattoo te laten zetten in een tattooshop als je minderjarig bent en je ouders er geen uitdrukkelijke toestemming voor hebben gegeven. Zet dat eens in contrast met de nieuwe conversie-wet.

Ik zie een samenleving die steeds zieker wordt.

Elke dag lijkt er een nieuw dieptepunt te zijn, terwijl we nog niet eens de vorige absurditeit verwerkt hebben. Maar als burgers en oudershebben we ook een verantwoordelijkheid naar onze kinderen. Woorden en wetten volgen is één ding, maar kritisch nadenken en vragen stellen is iets heel anders. Politici kunnen woorden en wetten gebruiken om te sturen, maar uiteindelijk bepalen wij mede de richting door onze reacties en ons debat.

Woorden doen ertoe. Wetten doen ertoe. Cultuur en moraliteit doen ertoe. En onze reacties, als burgers, doen ertoe. Als we niet opletten, creëren we een samenleving waarin vrijheid van denken en spreken steeds verder onder druk staat. Waar stopt dit? Waar leidt dit toe? Voor mijn kinderen, voor onszelf, en voor de samenleving als geheel, zijn dat vragen waar we vandaag over moeten nadenken — voordat morgen het nieuws ons weer een nieuwe absurditeit voorschotelt.

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.

Geplaatst in Overheid, Recht, Vrijheid | Getagged , , , , , , , , , , | Reacties uitgeschakeld voor Woorden doen ertoe