Wat je niet mag weten over de Oekraïne

Na 2 lange jaren van zeer eenzijdige berichtgeving over corona is het nu de beurt aan de situatie in de Oekraïne. We horen alleen maar negatieve berichtgeving over de boze “agressor” Rusland en het arme, onder de voet gelopen, democratische Oekraïne. De waarheid ligt, zoals eigenlijk altijd, in het midden. Maar belangrijker is dat je zelf een beeld vormt met al de informatie die voorhanden is. Ik doe al weken onderzoek en bekijk alle berichtgeving, MainStream Media en andere kanalen. Mijn mening:

De focus in MSM ligt op een soevereine democratie Oekraïne die overlopen wordt door een de schurkenstaat Rusland. Maar de situatie is vele malen complexer natuurlijk. Allereerst is Rusland ook een democratie. President Putin is in meerderheid gekozen door zijn eigen volk net als Zelensky. De kunst is dan natuurlijk om de Russische verkiezingen te bedekken met een deken van achterdocht en manipulatie en de Oekraïense verkiezingen als eerlijk en onbevooroordeeld af te schilderen. In werkelijkheid zijn beiden heel vergelijkbaar. Maar ondanks dit lijkt Rusland een veel stabielere staat; een veel stabielere partner in de internationale geopolitiek. Weinig interne conflicten en relatieve binnenlandse rust. De Oekraïne, aan de andere kant, wordt hevig verscheurd door een interne strijd en burgeroorlog.

Ook de opmars van de NATO in de afgelopen jaren wordt uit het nieuws gehouden. De belofte van de NATO aan Gorbatsjov dat men geen centimeter op zou schuiven is blijkbaar niet meer relevant. Wat is NATO eigenlijk? Is dat geen verbond opgericht TEGEN de Sovjet Unie en/of het opkomende communisme? Is dat nog steeds zo maar dan tegen Rusland? Waarom bestaat NATO nog steeds? Er is tenslotte geen Sovjet Unie, geen communisme en geen Warschau Pact meer.

Is het terecht dat Rusland zich bedreigd voelt door de steeds verder oprukkende NATO als deze organisatie opgericht en bedoeld is om de macht van Rusland in te perken? Ik persoonlijk denk het wel. Putin heeft zich behoorlijk geduldig opgesteld in de afgelopen jaren. Estland, Letland, Litouwen bijvoorbeeld. Grenzend aan Rusland en voorheen onderdeel van de Sovjet Unie worden gewoon lid van de NATO. Grote hoeveelheden troepen en oorlogsmaterieel worden gestationeerd in de Baltische Staten, zogenaamd voor oefeningen. Rusland protesteert maar grijpt niet in. Toen echter de VS Georgië en Oekraïne lid wilde maken van de NATO liet Rusland zeer duidelijk weten dat dit niet getolereerd zou worden.

Telkens komt in onze media de “schending van internationaal recht” aan de orde. Men doelt op het “binnenvallen van een soeverein land” door Rusland. Gemakshalve vergeet men dan dat de VS dat al vele malen heeft gedaan om hun belangen te beschermen. Maar wat bedoeld men met “Internationaal recht”? Zijn dat goedgekeurde regels door de VS? Of de VN? Mogelijk de EU? De VN valt al af want Rusland heeft van oudsher een vetorecht in de VN. Er zal dus nooit een resolutie worden aangenomen over de huidige inval in Oekraïne. Dit vetorecht werkt al jaren heel goed voor de VS en het mes snijdt van 2 kanten. Belangrijk in het internationaal recht in deze kwestie is het verdrag van Minsk. Er is echter nooit aangetoond dat Rusland dit verdrag heeft geschonden; Oekraïne WEL!

Maar ook de binnenlandse toestand in de Oekraïne is belangrijk. Een klein beetje geschiedenis en binnenlandse geopolitiek is onmisbaar om de situatie die is ontstaan te begrijpen. Een zeer belangrijk jaar in de recente geschiedenis van Oekraïne is 2014. In dat jaar wordt de Russisch gezinde maar democratisch gekozen President Viktor Janoekovytsj verdreven na een geslaagde machtsgreep. Op dat moment had hij in zijn land nog altijd een meerderheid achter zich maar, zoals blijkt uit vele documenten en vrijgekomen bewijzen, was deze coup stevig ondersteund door Amerikaanse politici. De toenmalige Vicepresident en huidige President Joe Biden speelt een belangrijke rol en de CIA is betrokken.

Wat er op volgt is dat anti-Russische sentimenten in Kiev de haat tegen de Russisch gezinde oblasten (provincies) aanwakkeren en zelfs zorgen voor wetgeving waardoor (bijvoorbeeld) het Russisch geen officiële taal meer is in de Oekraïne. Provincies in het zuiden en oosten van Oekraïne slaat de angst om het hart en komen in actie.

Middels een referendum (ruim 90%) scheid de Krim zich af van de Oekraïne. Als de regering in Kiev dreigt met militair ingrijpen roept de Krim de hulp in van Rusland. Deze gebeurtenis wordt in de westerse media nog altijd de “annexatie van de Krim” genoemd alsof Rusland met geweld de Krim heeft ingenomen. De waarheid is echter dat hier, in tegenstelling tot de machtsgreep in Kiev, geen enkele dode is gevallen.

Ook Donetsk en Luhansk willen zich afscheiden van de Oekraïne en liefst aansluiten bij Rusland maar Kiev besluit daar werkelijk militair in te grijpen. Een bloedige burgeroorlog volgt, tot op de dag van vandaag. Vele misstanden en mensonterende misdaden van het officiële Oekraïense leger halen de westerse media nooit. Hele steden worden platgebombardeerd en vele burgers (vrouwen en kinderen) laten het leven. Donetsk en Luhansk vragen al 8 jaar aan Rusland om steun en ingrijpen. De westerse media bericht slechts over de “Russische steun aan Oekraïense rebellen“. Maar als je zou beweren dat Rusland, in haar buurland, Russisch gezinde en verbonden mensen wil beschermen tegen “misdaden tegen de menselijkheid” gepleegd door Oekraïne zit je ook niet heel ver van de waarheid. Perceptie?

Ook de provincie (oblast) Odessa is zeer Russisch gezind en wil het liefst bij Rusland horen. Echter in samenwerking en met heel veel hulp van de VS wordt Odessa voor de regering in Kiev behouden. De in Amerika opgeleide en uit Georgië gevluchte Mikhaïl Saakachvili wordt genationaliseerd en aangesteld als Gouverneur van Odessa.

Eerder was Saakachvili al, met veel Amerikaanse steun en middels een machtsgreep, President van Georgië geworden. Daar is hij afgezet en toen hij vluchtte bij verstek veroordeeld. Oekraïne weigerde hem uit te leveren aan Georgië. Inmiddels heeft de regering in Kiev zijn nationaliteit ook weer afgenomen en hem uitgewezen. Mocht je je overigens afvragen waar hij nu is: hij woont in Nederland (met zijn Nederlandse vrouw) en zijn verblijf hier is, volgens de NOS, “in stilte geregeld en goedgekeurd” door de Immigratie- en Naturalisatiedienst.

Dit is een mooi bruggetje dus laten we overgaan naar de Nederlandse overheid, hun visie en steun aan de regering in Kiev:

Allereerst natuurlijk het Oekraïne-referendum van 6 april 2016: Met bijna twee derde meerderheid stemt Nederland tegen een “Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne” en een bijna zeker daaruit voortvloeiend lidmaatschap van de EU. Onze regering besluit deze overduidelijke mening van haar burgers te negeren en gaat onverstoorbaar door met de plannen die wellicht al jaren geleden in gang zijn gezet (en hebben bijgedragen aan de huidige ellende).

Plotseling is er ook een “crisis” met vluchtelingen uit de Oekraïne. Natuurlijk allemaal “de schuld van Putin en Rusland“. Maar waar onze media het niet over heeft is dat, al ver voor dit conflict, er meer dan 8 miljoen Oekraïners de grens over zijn gekomen en verblijven in andere landen. (Oliver Stone heeft het er al over in zijn documentaires van 2016 en 2019)

Op een bevolking van zo’n 40 miljoen is dat behoorlijk extreem. Sommigen zijn gevlucht voor het geweld van de burgeroorlog, sommigen voor de corruptie en sommigen zijn het niet eens met het beleid van de regering in Kiev. Maar het overgrote deel is op de vlucht voor de armoede, ontstaan door jaren van mismanagement en corruptie. Economische vluchtelingen?

Tenslotte heb ik met afschuw zitten kijken naar het optreden van Zelensky, in leger kaki kleding, op het grote scherm in onze Tweede Kamer. Nog nooit eerder in de geschiedenis is dit gebeurd. Een President van een, al 8 jaar in burgeroorlog verkerend land, bedelt om wapens. Geen steun voor zijn volk, geen humanitaire hulp! NEE, alleen WAPENS! Werkelijk walgelijk om te zien dat onze “volksvertegenwoordigers” hierna ook nog gaan staan en applaudisseren, totaal vergeten dat het volk wat ze vertegenwoordigen 6 jaar eerder duidelijk heeft laten weten dit niet te willen.

Ons land gaat hier heel erg veel last van krijgen: financieel, economisch, internationaal juridisch en misschien wel militair. Willen we dat? Is het dat waard om een overduidelijk corrupte staat te ondersteunen ten behoeve van Amerikaanse belangen?

Blijf kritisch, blijf nadenken en blijf VRIJ.


Dit bericht is geplaatst in Oekraïne met de tags , , , , , , , . Bookmark de permalink.